maandag 15 mei 2017

WIE ZIJN VERONTRUSTE ERFPACHTERS AMSTERDAM?




Verontruste Erfpachters Amsterdam staat voor een Actiecomité dat in 2016 in Amsterdam Zuid is opgericht toen de gemeente zijn voornemens voor nieuwe erfpacht aankondigde. Momenteel zijn bijna 700 mensen aangesloten. Contactpersoon is ondergetekende.

U kunt zich aanmelden bij jfschrijverATgmail.com .

Dit is wat er al is gedaan:

- In buurthuizen zijn bijeenkomsten georganiseerd om erfpachters te informeren en te mobiliseren.
- Er is een facebookpagina, waar nieuws verschijnt en men met elkaar kan communiceren.
- Via regelmatige mailberichten worden mensen geïnformeerd en actiesuggesties gedaan.
- Raadsleden zijn bewerkt en er is mondelinge inspraak verzorgd in de raadscommissies.
- Alle denkbare toezichthoudende instanties zijn gealarmeerd.
- Er is een petitie geweest, die 2600 handtekeningen heeft verzameld op een vriendelijk verzoek om de woonlast voor erfpachters in vergelijking met huizenbezitters op eigen grond redelijk en betaalbaar te houden.
De gemeente had duidelijk andere gedachten, zoals bleek uit de rekentool die in januari verscheen.
Dit heeft veel erfpachters wakker geschud. De gemeente ontpopte zich als afperser en woekeraar.
Dit riep veel woede op.
Een demonstratie van mensen die dit meestal nog nooit hadden gedaan.
En bijna 7000 boze inspraakreacties.

Nu zegt de gemeente daarnaar te hebben geluisterd bij haar 'compromisvoorstel' van eind april.
Dit is niet echt het geval, want wat in de tweede rekentool werd aangeboden is:
- tijdelijk (na 2020 wordt waarschijnlijk de rekenmethode uit de eerste rekentool als de 'nieuwe norm' toegepast op nieuwe canonherzieningen!).
- nog steeds te duur en extreem ongelijk: de hoogste afkoopsommen zijn meer dan 2x wat ze zouden mogen zijn volgens staande deskundigenpraktijk bij canonaanpassingen (max. 15% van de marktwaarde)
- in sommige buurten kunstmatig goedkoop gemaakt, want opeens worden daar voor eeuwigdurende canons lagere bedragen gevraagd dan de bestaande canons. Voor die mensen mooi, maar in tweede instantie een bewijs dat ze al jaren te veel betalen!
De gemeente (o.l.v. VVD en D66) produceert een impliciete inkomensnivellering die zijn weerga niet kent. De inkomensafhankelijke zorgpremies uit 2012 (gestuit door protest uit de VVD) zijn er niets bij.

dinsdag 2 mei 2017

Vreemd interview in NRC over erfpachtcompromis

Triomfalisme Van der Burg over erfpacht misplaatst

Twee paginavullende foto’s in de Amsterdam-bijlage (NRC van 29 april) laten de lezers opkijken naar wethouder Van der Burg, maar dat vorstelijke beeld is niet gerechtvaardigd. De inhoud van het interview op de centerfold over zijn erfpachtplan bevat weer misleidende propaganda. Vreemd dat de NRC dit zo zonder weerwoord laat passeren.
Het stuk probeert uit te stralen dat het nu door de drie coalitiepartijen gesloten compromis volstrekt redelijk is en dat voldoende naar de kritiek van erfpachters is geluisterd.
Nog voordat de uitgewerkte voorstellen zijn geopenbaard, kan uit het persbericht van de gemeente al worden opgemaakt dat dit niet het geval is.

De wethouder begint met positief en hoopgevend nieuws. Hij erkent dat afkoop voor bijna niemand haalbaar is en dat het om veel geld gaat. Wanneer het onbetaalbaar wordt, zouden mensen zelfs hun huis en de stad moeten verlaten, maar daarvoor heeft hij een vangnetregeling in petto (afrekenen op moment van verkoop). Hopelijk is die regeling ruimhartig, want voor bijna iedereen zal gelden dat het inkomen geen gelijke tred heeft gehouden met de waardestijging van vastgoed in Amsterdam. Vooral ouderen liggen hier wakker van.

Dan nog moet natuurlijk kritisch worden gekeken naar de rechtvaardiging van de bedragen die de gemeente claimt.

De wethouder goochelt met kortingen waar hij opeens bedragen bij betrekt die de gemeente theoretisch had kunnen krijgen, maar de vernieuwing van het stelsel is er juist op gericht die toekomstige afroming te stoppen, wat verderop in het interview wordt gememoreerd. Ook komt in het interview naar voren dat de gemeente niet minder incasseert dan is begroot.

Over de aanpassing van de buurtstraatquote zegt de wethouder iets vreemds. Die is afgetopt tot maximaal 49%, zodat de mensen kunnen zeggen “dat altijd het merendeel van de waarde in de woning zit”. Alsof fifty-fifty een redelijk criterium is. Deskundigen schatten minimaal 75 - 25 (en dan nog exclusief depreciaties/“kortingen”).

Het gebruikmaken van de verhullende buurtstraatquote verdedigt de wethouder weer met de kreet ‘locatie, locatie, locatie’. Een kreet die het bij makelaars goed doet, maar niet helpt aan te tonen dat je het verschil in waarde tussen Delfzijl en Amsterdam drie keer mag rekenen.

Inderdaad kunnen de rekenmethoden met recht worden betwist en tegelijkertijd kunnen linkse partijen stellen dat de grond soms te goedkoop wordt weggegeven (namelijk in de wijken met vooral hun achterban! Zo bezien heeft vooral de SP in het compromis gewonnen). De gemeente doet zo aan verdeel en heerspolitiek. Zo kan de wethouder ook makkelijk vergelijken met de bedragen die de gemeente had kunnen vangen. Ja, deels door onrealistische opbrengsten als toekomstige baten te projecteren en deels door te vergeten dat sommige grond in perifere wijken nu wel heel goedkoop wordt weggedaan.

De meeste mensen kijken terecht naar de hoogste uitkomsten. Nog steeds betalen veel erfpachters straks te veel voor de grond. Wat de verpachter toekomt, taxeren deskundigen op circa 10, max. 15% van de totale marktwaarde. Geen 33%, waar sommige bedragen nu op uitkomen. En de rente zou geen 4,5%, maar max. 3% mogen bedragen.
Al het meerdere dat de gemeente claimt is ongerechtvaardigde verrijking. Natuurlijk is dergelijke woeker elke gemeentebestuurder onwaardig, maar zeker volksvertegenwoordigers van VVD en D66 die zo hard het tegenovergestelde hebben beloofd.

Erfpachters kunnen pas tevreden zijn als er met hen is onderhandeld over een aanvaardbaar voorstel. Dan zullen er nog altijd mensen blijven die zich verzetten tegen elke vorm van canonbetaling, maar de meesten zullen over de brug komen. Dan pas heeft de wethouder recht van spreken dat men maar beter nu kan overstappen, omdat van toekomstige colleges nog slechtere voorwaarden te verwachten zijn.